ERDEM-HUKUK-POSTASI-TR-2018-metin

340 HUKUK POSTASI 2018 İşverenlerin Hukuki Sorumluluğu Ulusal ve uluslararası mevzuat, iş sağlığı ve güvenliğinden kaynaklanan sorumluluğu öncelikle işverene yükler. Bu kapsamda işverenlerin sorumluluk alanı oldukça geniştir. İşverenin yanı sıra, işveren vekili, işyeri hekimi ve iş güvenliği uzmanlarının da hukuki sorumlulukları bulunur, fakat Yönetmelik m. 5.6 uyarınca iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerini yürütmek üzere işyerinden personel gö - revlendirmek veya bu konudaki yetkilerini ortak sağlık ve güvenlik birimlerine (OSGB) devretmek, işvereni bu hizmetlere ilişkin yüküm - lülüklerinden kurtarmaz. İşçi bedeni ve/veya ruhi olarak zarar görmesi halinde, uğradığı ve SGK tarafından karşılanmayan zararlarının tazminini işverenden isteyebilir. İşçinin ölümü halinde ise işçinin yakınlarının destekten yoksun kalma ve manevi tazminat isteme hakkı bulunur. Ayrıca SGK da sigortalı ve hak sahiplerine yaptığı sigorta yardımlarını işverene rücu edebilir 5 . Diğer yandan işverenlerin hukuki sorumluluğunun dayanağı ve kapsamı tartışmalıdır. İşverenin sorumluluğunun kusur sorumluluğu mu, yoksa kusursuz sorumluluk mu olduğu konusunda Yargıtay’ın çelişkili kararları ve doktrinde görüş aykırılığı bulunur 6 . Bu nedenle her somut olayı kendi koşulları, işyerinde yapılan işin nitelikleri ve riskleri çerçevesinde değerlendirmeli ve bu konularda genelleme yap - maktan kaçınılmalıdır. İşverenin Kusur Sorumluluğu Yargıtay’ın son dönem kararları uyarınca, işverenin iş sağlığı ve güvenliğinden doğan sorumluluğunun hukuksal temeli ve niteliği ku - sura dayalıdır ve bu kapsamda kusur, işverenin kendisi için getirilen yükümlülüklere aykırı davranmasını ifade eder 7 . Fakat işveren, sadece mevzuatta yazılı kurallara değil, yazılı olmayan ve teknolojinin gerek - li kıldığı önlemlere uygun olan tüm tedbirleri almakla yükümlüdür. Dolayısıyla bu denli geniş çaplı önlemlerin alınmaması ve işverenin 5 Sümer, Haluk Hadi : İş Güvenliği ve Sağlığı Hukuku, Ankara, 2018. 6 Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 09.10.2013, S. 2013/21-102 E. 2013/1456 K. 7 Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, 12.02.2014, S. 2013/21-586 E. 2014/95 K.