290 HUKUK POSTASI 2021 Dijital Reklam Hizmetlerinde Stopaj Vergisi Sorunu* Av. Tutku Şen Giriş Teknolojiyi ihtiyaca uyarlayan veya sunduğu ürün ve hizmetlerle yeni ihtiyaçlar yaratan, gün geçtikçe ülkemizde sayısını artıran startup şirketleri için hiç şüphesiz en önemli konulardan biri, dijital reklam faaliyetleridir. Covid-19 salgının da etkisiyle, dijital ortamlarda görünür olmak, faaliyet gösterebilmenin altın kuralı haline gelmiştir. Nitekim 2020 yılının ilk 6 ayında elektronik ticaret verilerinin yüzde 64 oranında artması1, bu durumun göstergesi olarak kabul edilebilir. Şirketler, reklam hizmeti almak amacıyla, başta üç büyükler Google, Facebook ve Twitter olmak üzere, yurt dışı kaynaklı dijital platformlara başvurur. Bu noktada, pazardaki neredeyse tüm oyunculardan toplanan ve yurt dışına aktarılan dijital reklam hasılatının vergilendirilmesi sorunu karşımıza çıkar. Dijital ekonominin vergilendirilmesi, uluslararası arenada da hararetli olarak tartışılırken Türkiye, yakın tarihli yasal düzenlemeleri ile yurt dışında yerleşik kurumların, Türkiye’deki dijital reklam faaliyetleri aracılığıyla elde ettiği kazancının vergilendirilmesi konusunda kararlı bir tutum sergiler. Bu makalede, uluslararası vergi hukuku açısından da birçok tartışmaya yol açan dijital reklam hizmetlerinde stopaj vergisi sorunu incelenir. 476 Sayılı Cumhurbaşkanı Kararı 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nda (“VUK”) 2016 yılında yapılan değişiklikle, Cumhurbaşkanı’na; ödeme yapılan kişilerin mükellef olup olmamasına, ödeme yapan veya ödemeye aracılık edenlerin vergi * Ocak 2021 tarihli Makale 1 E-Ticaret Dairesi Başkanlığı, “2020 Yılı İlk 6 Ay E-Ticaret Verileri Açıklandı”, 19.08.2020, https://www.eticaret.gov.tr/haberler/10040/detay.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjUzNjE=